من فترة طويلة اوى نفسى اكتب الكلام ده .... ده حتى انا نفسى اكتبه من قبل ما اعرف ان فى حاجة اسمها بلوج ممكن اكتب فيها الكلام ده ...
نفسى اكتب الكلام ده بالظبط من امتى مش فاكرة :)
المهم انى قررت اكتبه دلوقتى ...
قصة سمعتها ان رجل حكيم قال لاحد طلابه ان فى كنز فى مكان بعيد و انه عايز الشاب يروح يبحث عن هذا الكنز بعد موت الحكيم بس قاله انه عايز الشاب يكون معاه اوراق و اقلام و يسجل الرحلة بكل ما فيها .. و طبعا الحكيم مات و الشاب بدأ فى البحث و التسجيل .. سافر كتير و عرف كتير و كتب الكثير جدا .... فى منتصف الطريق بدا الشاب جديا انه يفكر فى كتابة كتاب عن هذه الرحلة و يصف كل ما رأه ..
فى النهاية وصل الشاب الى المكان المنشود ووجد صدوق صغير .. فتح الصندوق !!
وجد وريقة صغيرة مكتوب عليها كنزك هو رحلتك .
كده القصة انتهت :))
بس انا حبيت ابدا بيها لان بجد حسيت ان الواحد فى الحياه كانه فى رحلة بس مش عارف اخرها فين !
المهم ان الرحلة دى بيقابل فيها ناس كتير اوى و بيقابل مواقف كتير اوى و بيسمع كتير و بيفرح و بيحزن
بس الاهم هل بيستفيد من كل البيقابله !!! هل بيتعلم ؟
و الواحد ماشى بيقابل ناس كتير .. ناس همها فى الحياه ان هما يربوا و يسيبوا بصمة بجد .
و ساعات ناس ممكن مانشوفهاش بس برضه تسيب فينا بصمة مجرد سماع كلمات عنها او عن مواقف عملتها او كلمات قالتها ..
ساعات ممكن كلمة تغير مجرى حياه انسان لمجرد ان الشخص القال الكلمة كان صادق اوى و النقلوا الكلمة بعد كده كان عندهم نفس الثقة و الايمان ..
و فى ناس مجرد انك تشوف ازاى هما مؤمنين بعملهم و مؤمنين بالرسالة البيؤدوها تتعلم منهم ده ... مجرد رؤيتك ليهم ... مجرد لمسك لجزء اصرارهم على تحقيق هدف .. حتى لو كان الهدف ده صغير بالنسبة لناس تانية
مش مهم ان الانسان يعمل كتير لمجرد ابهار الاخرين .. المهم انه يعمله بصدق .
انا بجد لما عرفت الناس دى و اتكلمت مع بعضهم و فى ناس منهم عرفتهم عن طريق كلام كتبوه بس كان اصدق من الف كلام بيتقال
حسيت فعلا بمدى صدق القصة :) و حسيت ازاى الواحد ربنا بينعم على الانسان بمعرفة الناس دى
